Сэтгэлийн ганганаа

Хадмын босго алхана гэхээс
Хайрт минь, хичнээн их догдолном бэ?
Аав, ээжийнхээ амрыг эрүүлж
Алаг зүрхэнд чинь хайр нэмье!
Тийм ээ, найз аа, тийм!
Тэнгэрээр нисч буулаа ч гэсэн
Даваа нь бас тэнгэртээ байдаг юм
Давааныхаа хоёр талд саахалт нь байдаг юм
Нүүрэн дээр уул тулаад л
Нүүгэлтсэн гол чихэн дээр шуугиад л
Тоонон дээр янгир мөргөлддөг юм
Толгой дээр чулуу эргэлддэг юм
Мөнгөн манан хэцэд татаад л
Мөсөн оргил дээр нь гялбаад л
Өндөр уулын цээжин биенд
Өвөл, намар айл байдаг юм
Элгэн асганаас зэрэглээ татаад л
Ээвэр бэлд нь цэцэг алаглаад л
Хавар, зун хаяа байдаг юм
Ханган...

Хоргын тогоо-г
Хуланцын минь өргөө шиг
Хар уул
Эргэн хэжсэн харгуйг даган
Ирмэг дээр нь гишгэлээ
Өвчүү цагаан хэрэм
Өвөрт орох алдан намина
Тогоон уулын амсар
Салхинд жингэнэж байна
Хашгирлаа
Хар тогоон уул хангинана
Тэнгэр дээрээс нь
Бодол болон шиврээгээ татав
Болсон самар хадны сонгино
Тээр гүнээс ханхлав
Тогооны ёроолыг харахад
Толгоы эргэнэ
Хараа дөнгөж хүрнэ
Хайр зүрхнээс алдуурна
Холын гийчний баярлахыг харж
Ховорхон нутгийнхаа хоймор суулаа
Буцсан зууны
Буурал домог торолзоно
Битүүрээгүй зулай дээрээс нь
Зургийг нь татлаа
Бичээгүй шүлгийн санаа
Зүралзан буулаа
Хоргын тогоо-г
Холдоод ахин харлаа
Гал ...

Тэнгэрийн мөнгөн толь Тэрхийн цагаан нууранд
Тээгэн уулс дэвсэн хоргын хун өвөлжин
Хонин цагаан хунгийн өёхийд сэмрэх үүлнээс
Хуйрагнах цасан бударч жаврын эрч чангарна
Сарлагийн бух дошдог цааны сүрлэг хөвчтэй
Цармын цагаан нуураа нутгын хун орхидоггүй
Саглагар зандан эгнэсэн өмнийн ногоон оронд
Цагийн эрхээр зорьж нутгаа санан бэтгэрдэггүй
Сургийн газар хүрдэг Суман голын эх
Тэрхийн цагаан нуур мөсөн хуягаа өмсөвч
Мөнгөн харзаа аниаж төрсөн хунгаа гомдоодоггүй
Мянганы гүнээс ундарсан эгшигт урсгалаа саадаггүй
Тэнгэрийн мөнгөн толь Тэрхийн цагаан нууранд
Тээгэн уулс...

Униар дундаа уул нь амгалан
Уулан дундаа нуур амгалан
Усан дундаа хун амгалан
Ураг дундаа зон нь амгалан
Холдож явахад зүрхэнд ойрхон
Хоёр Тэрх төрсөн хангай
Холийн гийчний сэтгэл татсан
Хорго нутаг өссөн хангай
Цагаан уул цэцгийн дундаа
Цайлган сэтгэлээ дуулан өссөн
Тэрхийн бүсгүйд хайраа нээвэл
Тэгшхэн сэтгэлийн хайраа өгнө
Ган туурай уулын даваанд
Галтай хэт шиг очоор наадсан
Тэндхийн унаган хүлгийг баривал
Тэлмэн жороо тэшин бөмбөрнө
Самартай модоо даган найгасан
Тэнгэрийн цэнхэр ууланд гарвал
Сархиаг бүрээс нь буга урамдаж
Сартай шөнийн уянганд умбана
Арцын үнэртэй хонгор салхи н...

Цагын хайрууд
Сүрэг холхиулж
Санаа гэгэлзүүлдэггүй Хатгина
Өвлийн зул сарын
Өглөөний нарнаар өлгийдөж
Буга намнаач гэсэн хатгина
Удмын улаан өвгөд минь
Ухаанаараа шинжиж
Ургаараа идээшсэн тоонот
Уран тансаг хангай
Уулсаараа нөмөрлөж
Усаараа эмжсэн өлгий
Одонд ойрхон энэ өвөлжөөг
Олон сайхан хүү
Олж төрсөн нь зол
Томоогүй багынхаа намтрыг
Тоглоомоороо бичиж
Торнисон минь аз
Хатгины өвөлжөөний
Харгуйн тоосыг би босгоно
Хатгина намайг тосно
Жил жилийн цаана үлдсэн
Жигжидийнх гэдэг айлын
Гал сэтгэлд үнэртэнэ
Хатгины хоёр толгой
Аав ээж шиг харагдана
Алаг зүрх чичэрнэ
Амар эрэн угтаж
Ахан дүүсийн...

Өглөөний нар
Өндөр уулын оройн
Шөнжин нэрж хоносон цэцэгний
Шүүдэр дунд гялбана
Аав үүрийн туяатай цуг
Өвөртлөн морьдсон дурангаараа
Адуугаа харж суухад
Алсыг татах шилэнд нь мишэлзэнэ
Нарийн тоосоороо тоглон айсуй
Адуун сүрэгтэй уулнаас туугдаж
Агтны туурайд туяа нь шижиртэн
Айл айлын хотонд ирнэ
Арслантай хорол тоононы
даага мялаан мандуутаа л
Аягатай айрганд мэлтэлзэн
дотроос халуу оргиулна
Амт нь хамраар сэнхийж
Алтан цацраг нь хацарт туяарахад
Илч нь эс бүхэнд нэвчиж
Исгэрэхэд дуутай хамт цацарна
Эх дэлхийтэйгээ цуг би
Нарыг мөнх тойровч
Илч гэрэлтэйгээ хамт наран
Намйг туж эргэнэ...

Үнэгэн шаргал говийн
Үүлэн хээтэй чулуун уул
Бартаат хангайн үзэсгэлэнтэй
Бага газрын чулуун уул
Хүрэн бүсгүйнхээ инээдийг
Цуурай татуулан дүнхийнэ
Хөөст атныхаа бөхийг
дуурайж тогтон ханарна
Намайг зорин очиход
Хангайн салхитай байл уу
Нар нь хөөрсөн хэдий ч
Хадан дундаа байл уу
Хулан ангам говьд
Хус яаж идээшээ вэ
Хайрганд шалбарам үндэс
Хаданд яаж шигдээ вэ
Сэтгэл баахан хөөрснөөс
Чангахан ярьсан юм сан
Сэрвэн бүлээн чулууд
Чагнаж байсан юм сан
Бага газрын чулуу нд
Шүлэгтэй харина гэж амалсаан
Баян говийнхоо ууланд
Сүүлд ирнэ гэж андгайлсаан
Олон зангүй говийхноос
Намраар ...

Гүүгээ барьмагцааа
Цайгаа аягалдаггүй Баянцагаан
Гүйцэд исээгүй айраг
Хүнд өгдөггүй Баянцагаан
Хуур барьдаггүй хүнийг
Нэрлэё ч байхгүй Баянцагаан
Хурдан моринд хорхойгүй эр
Нэг ч олдохгүй Баянцагаан
Өндөр Алтайхантай адил
Морио аргамждаггүй Баянцагаан
Өргөн талынхаа таананд
Мал нь аргамжаатай Баянцагаан
Үдийнх нь шар нар
Ажнайгаа хөлсөлдөг Баянцагаан
Үдшийнх нь цагаан сар
Айргаа исгэдэг Баянцагаан...

Бүргэдийн далавч зулай шүргэнэ
Бүрэнхий манан магнай дээр шивэрнэ
Хавцгай эмжсэн зам нарийн
Хазаар дарсан хүлэг омоглон
Алтаадын уулынхны унадаг морьд
Асган дээр босоо унасан унага
Тэнгэр харж өгсдөг Хацавчын даваанд
Тэнхээ сууж амьсгаа задарсан хүлэг
Том том цохио шиг сарлагууд
Толгой сэжлэн зогсох нь айл ойртосных
Үзэсгэлэнт хангайн хот айл
Үүдэн хоймрын зайнаас харагдана
Аргамжаатай морьд үүрсэх дуулдлаа ч
Айлуудын бараа дөрөөн дор бий
Өгсөж уруудан өдөржин зайсан
Өглөөний харгуй малгай дээр бий...

Хэлтгий өёөдсөн сарны хэлгийлсэн цагаан гэрэл
Хэцрүү өнхөрсөн нарны бадамласан шаргал туяа
Сэнжтэй хүрэн цохио шогширсон буурал мараа
Сэмжин хээтэй тэнгэр загасан амьтай цээл
Арын номин хангайн шил дээр байдаг юм
Амин хайрын чагтага дунд явдаг юм
Цаг цагын эргэлтэнд зулаа барьж мөргөё
Цай сүүнийхээ дээжээр цацлаа өргөж тахья
Ээлтэй цагаан өргөөгөөрөө мөнх тамгалж нутаглая
Эргэн эргэн төрж хуураа татан жаргая
Заамаа яраагүй өсөж эмнэг сургасан нас
Залбирал учралын гэгээтэй Хатгины шаргал харгуй
Занданшуулаагүй шарилтай Наймганы шар тал
Зад алт алагласан Цагаан чулуутын дэнж
Буя...